Μάτια μου, συγγνώμη...

Μάτια μου,

Δεν ήθελα να σε κάνω να κλάψεις, απλά δε σκέφτηκα ότι όταν σου λέω με ευκολία πως "είσαι κακό παιδί", εσύ φοβάσαι πως δε σ'αγαπώ...

Δεν σκέφτηκα πως όταν σου λέω "έλα, άσε τις ανοησίες, η Βασούλα είναι φίλη σου", εσύ φοβάσαι πως δεν σε καταλαβαίνω και πως υποτιμώ τα συναισθήματά σου...

Δεν σκέφτηκα πως όταν σε πιέζω να μοιραστείς, χωρίς να σεβαστώ την διάθεσή σου, εσύ αισθάνεσαι πως δε σε υπολογίζω και υποτιμώ το δικαίωμά σου να έχεις γνώμη και άποψη για τα πράγματά σου...

Δεν σκέφτηκα πως όταν σε σέρνω μαζί μου σε χίλιες δουλειές και στο τέλος σε μαλώνω γιατί αρχίζεις να έχεις εκνευρισμό, σε κάνω να αισθάνεσαι πως δεν υπολογίζω την κούρασή σου και υποτιμώ την προσπάθεια που έχεις καταβάλει ολόκληρη ημέρα για να είσαι αυτό που νομίζεις ότι θα ήθελα...

Παιδί μου, 

δεν ήθελα να σε κάνω να κλάψεις... 

απλά καμία φορά ξεχνάω πως μοιάζουμε πολύ μικροί και μεγάλοι...

Πως όπως εγώ δεν αντέχω τα άσχημα λόγια από αυτούς που αγαπάω, έτσι μπορείς να νιώθεις και εσύ...

Πως όπως εγώ θυμώνω με αυτούς που αγαπάω, έτσι μπορείς να νιώθεις και εσύ...

Πως όπως εγώ δεν θέλω να μου πάρουν κάτι χωρίς να με ρωτήσουν, έτσι μπορείς να νιώθεις και εσύ...

Πως όπως εγώ δεν έχω πάντοτε διάθεση να μιλήσω, να μοιραστώ να αλληλεπιδράσω, έτσι μπορείς να νιώθεις και εσύ...

Πως όπως και εγώ κουράζομαι και ταλαιπωρούμαι, όταν έχω προσπαθήσει όλη την ημέρα να ανταποκριθώ επιτυχώς σε όλες τις καταστάσεις, έτσι μπορείς να νιώθεις και εσύ...

Παιδί μου,

συγγνώμη που περιμένω τόσα πολλά από εσένα...

όσα δεν προσδοκώ από τον ίδιο μου τον εαυτό...

Ανώνυμος