"Η αγάπη όντως είναι η
μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο
κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η
καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει [...] Όσο την αρνούμαστε τη
μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα
στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως... ¨Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη¨..."
Ένα βιβλίο της Μ. Βαμβουνάκη, που διαβάζεται εύκολα, ξανά και
ξανά και μας προκαλεί να πάρουμε θέση και να προβληματιστούμε: μπορεί ο έρωτας
να γίνει φιλία; γιατί δεν υπάρχουν αληθινές φιλίες πλέον; γιατί φοβόμαστε την
αγάπη; ποιος ο ρόλος του εγωκεντρισμού στη διαμόρφωση και εξέλιξη των
ανθρωπίνων σχέσεων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου